Claude Lopez-Ginisty wijdt zich reeds meerdere jaren, naast zijn dagtaak in het onderwijs, aan het schrijven van talrijke boeken, artikels, Hagiografie welke niet alleen de Russische Heiligen behandelt, maar tevens de Heiligen uit het Westen, de grondleggers van het Orthodox geloof in onze gewesten. De Liturgische teksten, de Akathistoshymnen en de Canons, welke door hem gedicht of vertaald werden, werden in een vlotte stijl geschreven, met een groot gevoel voor poëzie, zodat de gelovigen zich in alle rust en met geheel hun hart kunnen overgeven aan het gebed en de lofzang. Claude heeft lang samengewerkt met “Editions du Désert”, dat overgenomen werd door “le Cerf” en hij leerde ons kennen de heiligen Serafim van Sarov, Silouan en de Dwazen in Christus. Vorig jaar verscheen van zijn hand “Le secours des saints”, een anthologie van orthodoxe voorspraak, uitgegeven door “éditions Xénia”, en voor velen was dit een ontdekking van de wereld van onze heilige voorsprekers en weldoeners. Voor de surfers op het net, hij heeft ook een site “http://orthodoxie.sosblog.fr”, die volledig gewijd is aan de geschriften van het heiligen en aan de spiritualiteit.
Het klooster Moeder Gods Troosteres der Bedroefden ligt in West-Vlaanderen in de Westhoek, op enkele kilometers van de Belgische kust in het midden tussen de steden Nieuwpoort en Diksmuide. Deze plaats van gebed werd gesticht met de zegen van aartsbisschop Basile (Krivocheine), eeuwige gedachtenis. Voor het eerst werd de liturgie er gevierd op het Kerstfeest van 1976. Archimandriet Thomas, komend van het klooster van Joannes de Doper te Den Haag- Nederland, was toen een jonge monnik en ving alleen het monastieke leven aan in deze door de Moeder Gods gezegende plaats. Het was een sinds 15 jaar verlaten hoevetje, welke dienst deed als stal voor de koeien. Met veel geduld en moeizame arbeid werd het huis omgebouwd tot een mooi klooster, omringd door de nog ongerepte natuur. Nu leven daar 5 monniken volgens de regel van Basilios en de catechesen van Theodoros de Studiet. De Kerk is een schrijn van schoonheid, gebouwd en ingericht met alle liefde voor de gewijde kunst: fresco’s, houtwerk, reliekschrijnen en iconen welke de gelovigen uitnodigen tot gebed. De voornaamste iconen zijn van de hand van de protodiaken Pol Hommes. De diensten worden gezongen in de Nederlandse en Franse taal. Reeds van op afstand kan men in het groenende landschap het dak van de Kerk herkennen door zijn gekleurd leien welke ons doen denken aan het ziekenhuis van Beaune (Frankrijk). Naast het klooster is er een bloeiende parochie, welke zich ook inzet voor de stichting in Peru, waar sinds 1994 in Ayacucho een weeshuis werd opgericht en een kerk gebouwd. Het klooster is voor allen die het regelmatig bezoeken een plek waar men Gods mensenliefde kan ontdekken, een plek waar men vrede vindt en men bidt met vurigheid voor de komst van Gods Koninkrijk: “Maranatha, kom, Heer Jezus, kom”.
Sergei Jumati, voormalige officier in Russische leger, ging bij de leger weg om te studeren en te werken bij een praktisch-filosofisch beweging van zogenaamd Organizatorische Spelen van de Moskouse Universiteit. Hij kreeg vervolgens een kort onderricht en ontving de zegen van de schema-hegoumen Serafim (Baradel) van Alleheiligen Skete, Valaam, Rusland, voor het schrijven van de hagiografiëen.
Irina werd geboren op 22 augustus 1963 in Klyotzk, Wit-Rusland, vlakbij Minsk. Ze was vanaf haar kinderjaren geïnteresseerd in geschiedenis en literatuur en nam deel aan de antropologische expedities van de Wit-Russische Academie, die werden georganiseerd door de vrienden van haar ouders. In 1985 studeerde ze af aan de Moskouse Universiteit en ontving het diploma voor kunstgeschiedenis. In de jaren 90 werkte ze als excursieleider in het museum ‘Novodevichy Klooster’ in Moskou, ze was wetenschappelijk medewerkster bij het Museum van Andrey Rublev, docent geschiedenis bij het gymnasium, docent kerkgeschiedenis, liturgie en kerkzang in een zondagsschool en redacteur van de uitgeverij van het Solovetzki Klooster. Tegenwoordig volgt ze haar sterkste roeping: zingen in het kerkkoor.